Onder de titel: Parallelle Artistieke Domeinen verscheen in 2019 is een lijvige publicatie, waarin een ruime selectie uit het multidisciplinaire oeuvre van Renier Vaessen aan bod komt. De bijzonder vormgegeven boek is een kunstwerk op zich, dat door een inventief scharniersysteem tot een breedte van 215 centimeter kan worden uitgevouwen. Hierdoor kunnen naar aanleiding van de tekst in het middelste boekdeel, de andere twee boekdelen met de disciplines schilderkunst, fotografie, atelier-, dag- en reisboeken alsook collages gelijktijdig worden bekeken.

Het boek dingt mee naar de cultuurprijs Weert 19/20  en u kunt erop stemmen. http://www.cultuurprijsweert.nl/overzichtkanditaten

 

vormgeving: Mark van den  Eijnden, tekst: Rick Vercauteren, fotografie: Peter Cox, boekbinding: Gijs Wortel.

oplage: 250, formaat: 30,5 x 20,5 cm. pagina’s: 224, afbeeldingen: 154.

Prijs:  € 185,00 (gesigneerd)

 

Slotwoord (uit het boek door Rick Vercauteren)

‘Op de vraag wat de zin van het leven is, antwoordt iedereen met een opsomming van zijn levensloop.’

De zin van van Renier Vaessens artistiek leven is, om terug te keren naar het citaat van de Hongaarse schrijver Györgi Konrád dat boven dit artikel staat, gelegen in een continu scheppingsproces. In dit proces, dat wordt geschraagd door het gedreven verzamelen van verzamelingen, haarscherp waarnemen en onafgebroken produceren, vallen overtuigingen ten aanzien van medemensen, milieu en wereldpolitiek naadloos samen met aspecten die  betrekking hebben op archeologie, cultuurgeschiedenis, iconografie en kunstgeschiedenis.

In picturaal opzicht blijkt dat oog en hand, onder leiding van het hart, iedere keer weer tot optimaal prikkelende composities komen. Het oeuvre van Renier Vaessen krijgt vorm én betekenis door de vele intrigerende, parallelle artistieke domeinen.

zonder sleeve
30 mrt 2020 (9)

 

 

renier vaessen 05 januari 2018

Als we uit het leven groeien,
en de laatste dagen zich van dichtbij tonen,
als het besef van beperking bijna is gedoofd,
en diep van binnen alles onbegrensd haar gang kan gaan,
zwijg dan,
zodat we kunnen bedaren,
zoals gedoofde vuren staren,
simpelweg,
omdat het leven is uitgegroeid,
de streep onder het gelijk is verschroeid,
en,
als dan voortgang een einde neemt
en het paradijs in de verte kraakt,
dan is het te laat voor de vraag,
hoever we in het leven hebben verzaakt.

20160708_134020

b 800
DSC04386a